Vietnam: ups & downs

Hallootjes!

Na wat langer dan gepland hier weer een update vanuit Zuid-Oost Azië. De afgelopen 3 weken ben ik in Vietnam geweest en ben ik in het noorden begonnen en naar het zuiden gereisd. Helaas ging alles anders dan ik voor ogen had, met name wat betreft de gezondheid.

Ik vloog vanaf Yangon (Myanmar) naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Ik bleef hier 3 dagen, 2 om eerst de stad te verkennen en dan een dagtocht naar Halong Bay. Ik was goed aangekomen en na Myanmar voelde het alsof ik weer terug was in de beschaafde wereld: kleding ateliers, cafeetjes met koffie en taarten, merkkleding winkels, wat leuke en mooie gebouwen hier en daar, dingen die ik 2 weken niet meer gezien had. Ook de Franse invloed was nog aanwezig, wat voor even een verademing was. Even wat meer Westerse dingen :). Hanoi is wel een crazy drukke stad en dat merkte ik de volgende dag ook direct. Ik zat nog veel met al mn ervaringen van Myanmar in mn hoofd en wat ik nog moest verwerken maar ik stond nu alweer in bruisend Vietnam in een gekkenhuis stad. Dus dat ging mis. Om een lang verhaal kort te maken: in de middag van mn eerste dag werd ik niet goed en onwel en ben ik terug naar het hostel gegaan en heb ik in mn bed gezeten. Die 24 uur waren verschrikkelijk want ik was flink (psychisch met name) van de kaart en gedesorienteerd met paniek en angst. Kortom het leek erop dat ik overstroomde en een flinke cultuurshock te pakken had. Ik had nog niet écht een cultuurshock gehad. Een serieuze cultuurshock. De dagen erna herstelde ik er van, maar ik voelde me nog wel kwetsbaar en niet echt top. Gelukkig was ik wel weer op de been om wat te ondernemen, maar ik deed het uiteraard rustig aan.

In die dagen ben ik naar Halong Bay geweest wat ik erg indrukwekkend vond (ik had een dagtour gedaan maar achteraf had ik daar langer willen blijven). Daarna reisde ik naar bijna het uiterste noorden van Vietnam, vlakbij de grens met China, naar Sapa. Sapa is een bergdorpje en deze omgeving staat naast zijn pracht en praal bekend om de rijstvelden / rijstterrassen in de bergen. Hier kun je dus prachtig wandelen en dat heb ik ook 2 dagen gedaan. Heerlijk om weer in de natuur te zijn! De heenreis ging niet helemaal zonder slag of stoot. In Vietnam lig je in de bus. Ja je leest het goed: je ligt. Als een soorit Max Verstappen moet je je stoel inschuiven en je benen in een koker en dan lig je zo de hele rit. Je kan je rugleuning wel iets verstellen gelukkig :). Er zijn 2 van dit soort ligstoelen boven elkaar en 3 rijen.

Ik heb zo nu en dan een terugkerende angstdroom. Dat is dat ik in een bus zit en deze de berg oprijdt maar te zwaar is en de helling niet opkomt en daardoor omlaag glijdt. Uiteraard doen de remmen het niet, we glijden steeds harder en verder omlaag, er komt geschud bij en dan wordt ik wakker. Nou nu was dit even geen angstdroom maar realiteit in deze ligbus naar Sapa! Het laatste stuk was dus steil in de bergen en ivm het verkeer moest de bus stil staan. Daarna wilde het verder rijden, maar dat lukte niet: we schoven achteruit de weg omlaag en omdat je al zo ligt in die stoel wordt dat effect versterkt :p. Gelukkig deed de rem het nog wel, 2e poging: lukte ook niet. Met veel gehobbel en wat angst ogen om me heen schoven we weer een stuk achteruit de berg af. Godzijdank lukte het de 3e poging wel en konden we 'veilig' verder reizen.

In Sapa heb ik 2 heerlijke dagen gehad: een dag met een jongen van mn hostel erop uitgetrokken. We hebben gewandeld in de mooie omgeving en we zijn met een gondel naar 3143 m hoogte gegaan: de top van de Mount Fansipan. Prachtig! Die avond gezellig in het bergdorpje gegeten en naar barretjes gegaan, er was een meisje uit Nieuw Zeeland bij ons aangesloten ;). De volgende dag heb ik met een groep en een gids een dag tour gedaan (gewandeld). Zo kom je op wat meer plekken en krijg je ook eea uitgelegd over de omgeving. Bij 1 stuk liepen we letterlijk door de rijstterrasen, dat was bijzonder! Helaas had ik de vorige dag mn lippen verbrand, een combi van zon, in de bergen, hoogteverschillen, wind ed. Dus ze waren wat rood en opgezwollen en deden pijn.

Nu had ik er zo voor getekend dat het daarbij bleef, want een paar dagen later kwamen de eerste blaren op mn lippen en gedurende een aantal dagen werd dat erger en erger. Op een gegeven moment zaten beide lippen helemaal onder de blaren, een grote dikke wit/gele laag. Je zag geen normaal stuk lip meer. Als gevolg hiervan kon ik amper eten, drinken, praten en lachen. Ik kon mn mond amper bewegen. Naast deze ongemakken, het vieze aangezicht, alle kijkende en starende mensen, deed het ook nog eens pijn. Nou....lekker... Ik ben nu 14 dagen verder en de eerste blaren beginnen (nu pas) los te laten. Dus bovenstaande is al 14 dagen dag in dag uit gaande. Ik ben natuurlijk naar de apotheek gegaan en heb een schoonmaak middeltje en zalfje, verder vet ik het continu goed in met een natuurlijke lippenbalsem maar meer kun je er niet tegen doen. Het moet vanzelf genezen en dat duurt nogal lang hier. Een opengekrapte muggenbult deed er ook 2,5 week over om te genezen.... Omdat die lippen continu zo vermoeiend zijn ben ik er ook een paar keer een dag niet lekker van geweest. En dat is nog steeds zo.

Daarnaast heb ik in Hoi An 2 dagen op bed gelegen met voedselvergiftiging. Dus het een na het ander. De lol was er nu wel vanaf en ik had het wel gezien het alleen reizen. Na een paar dagen was ik weer redelijk de oude en heb ik een aantal plannen voor Vietnam moeten laten schieten. Met alles bij elkaar had ik wel een klap gekregen en had ik niet zoveel zin meer in dingen.

Ik ben naar een fijnere plek in het zuiden afgereisd en heb daar aan zee gechilld. Na een paar dagen naar Ho Chi Minh gereisd, ik was daar maar 1 dag. Ik kon de viezigheid van een stad en alle drukte nog niet aan. En 4 december ben ik naar Cambodja gereisd. Ik had een tijd terug al besloten dat Cambodja meer een vakantie zou worden dan het typische backpacken. Voor de mensen die denken dat backpacken en vakantie hetzelfde is: dat is het dus niet :p. Je gaat met een hele andere insteek op reis met backpacken en de afgelopen 3 maanden heb ik in een redelijk hoog tempo zoveel gezien en gedaan dat ik er nu wel even genoeg van heb. Telkens verdiepte ik me ook heel erg in de cultuur en dompelde ik me helemaal onder, dat is erg intens. En na alle ziek zijn toestanden en nog steeds die lippen zo naar besloot ik om naar 2 mooie strand locaties te gaan in Cambodja en hier mn solobackpack gedeelte af te sluiten en op te laden voor het volgende avontuur.

Vietnam voor mij samenvattend: veel backpackers zijn laaiend enthousiast over Vietnam, maar ik vond het niet zo heel geweldig. Los van de ziektes (in die 3 weken waren er ook goede momenten), was ik niet ontroerd of dat het een diepe en positieve indruk op me maakte vergeleken met de andere landen. De mensen waren heel opdringerig en soms zelfs onvriendelijk, niet echt behulpzaam en vaak vond ik de sfeer op veel plekken ook niet geweldig. Soms was ik op een plek en voelde ik me er niet fijn, niet op mn gemak. Er was niet echt een aanwijsbare aanleiding daarvoor.... maar Ellen & Vietnam is gewoon niet de perfecte combi heb ik ondervonden.

Na goed, sommige dingen pakken anders uit dan gehoopt, mja that's life, ook tijdens reizen. Ik ben mezelf nu goed aan het verwennen, volgende week lezen jullie meer over Cambodja :).

Liefs,
Ellen

P.S. foto's hier uploaden lukt momenteel niet. Als je nieuwsgierig bent heb ik op facebook al wel foto's van Vietnam staan. Via deze link https://www.facebook.com/ellen.klijnstra/media_set?set=a.10157575060930487.1073741838.564645486&type=3&__nodl
kom je bij het juiste album. Je moet omlaag scrollen en de foto's vanaf de vliegtuig vleugel zijn van Vietnam ;). Ik heb het album openbaar gemaakt, maar misschien is het dan nog alleen te zien als je facebook hebt (ook al ben je geen vriend...)