Van Singapore naar Bangkok: Thailand

Lieve lezers,

Het moment is alweer daar om over mijn tijd in Thailand te schrijven aangezien ik morgen vertrek en weer verder reis naar het volgende land. In de afgelopen 2 weken heb ik veel gezien (zowel qua steden, natuur en historische plekken), de cultuur ervaren, mensen (andere backpackers) leren kennen, vaak het volkslied gehoord ;) en elke dag draaide het hier wel om de koning. Twee weken geleden kwam ik vanuit Maleisie na een dag reizen aan in Krabi. Daar verbleef ik 2 nachten en het stadje was boven mijn verwachting: schoon, gezellig, niet alleen maar vervallen gebouwen, aardige mensen en een gemoedelijke sfeer. Elke avond was er aan het water een night market waar je heerlijk (en goedkoop :) ) kon eten! Erg sfeervol en ik heb er gezellig met andere backpackers gegeten. In Krabi heb ik direct een ding van mijn to do list van Thailand af kunnen vinken; een traditionele Thai massage! Ik wist niet zo heel erg goed wat ik moest verwachten, maar gelukkig viel al het lichaam strekken erg mee en was het een uur lang ontspanning. In Krabi had ik mn route voor Thailand wat ik al een lange tijd in mn hoofd had uitgestippeld en meer in detail uitgewerkt. Dit duurde alleen wat langer dan gepland want hoe meer ik opzocht over bepaalde dingen waar ik naartoe wou, hoe minder enthousiast ik werd. Of het was belachelijk duur, of dingen waren onduidelijk, of je kon er niet met het OV komen. Toen besloot ik om mn plannen deels om te gooien en was er een nieuwe itinerary gevormd!

De volgende dag ben ik met de long tail boot naar Railay gegaan, een schiereiland wat volgens vele beschrijvingen een van de mooiste stranden van Thailand heeft. Het heeft meerdere stranden en ik besloot om naar een afgelegen strand te gaan waar geen massatoerisme en resorts waren, maar meer backpackers en rust :). Back to nature, en dat was het ook! Om daar te komen moesten we (ik was met 2 Spaanse meiden die ik op de long tail boot had leren kennen) een jungle path lopen, zo'n 45 min, met stukken steil omhoog en omlaag en dat met je backpack en alle spullen. Dit was typisch een voorbeeld dat het bij backpacken niet om de bestemming bereiken gaat maar (vooral) om de weg/reis er naar toe! Helemaal bezweet en 50 muggenbulten verder kwamen we aan bij het strand en de zandweggetjes met bungalows. 'I think I have arrived in paradise'. Het was er zo ontzettend adembenemend en puur. Een prachtig ingesloten strand in de vorm van een halve maan met de typische kliffen / bergen eromheen, palmbomen, long tail boten, helder water, weinig mensen. Heel bijzonder. De sfeer was er erg speciaal. Ik verbleef in een bamboe / houten bungalow met veranda wat ik voor mezelf had, in een wijds opgezet 'resort' dus je zat er echt in de natuur. Er was alleen 's avonds en 's nachts elektriciteit en erg veel beesten :p. Er zaten tal van kieren en gaten in mn hut, gelukkig had ik wel een klamboe voor om het bed heen, maar zodra het donker werd deelde ik mn bungalow zowel van binnen als van buiten met padden en tal van (grote) insecten. Ik ben daar niet zo voor gemaakt :p dus ook daar dan alleen zitten  en niemand bij je hebben die zo'n beest vangt en de deur uit bonjourd was soms een lichte uitdaging. Ik ben er 2 dagen geweest, het was ivm het regenseizoen helaas geen strandweer. Eén dag veel buien en de andere dag iets minder en kon er een strandwandeling gemaakt worden. Verder heb ik er genoten van de adembenemende omgeving, veel gelezen, wat geschreven ed. Ik had voor daarna het plan om naar Koh Phi Phi te gaan, maar doordat het weer redelijk slecht was en de vooruitzichten ook niet beter waren zag ik er er niet heel veel in om met regen op een eiland te zitten, ik had immers hier al een prachtig strand en het eiland gevoel en het was al een hele bijzondere ervaring. Dus ik heb toen weer mn hele plan omgegooid en besloot om de volgende dag richting Bangkok te gaan en in die omgeving dingen te gaan doen.

De reis naar Bangkok verliep niet helemaal zoals gepland. Ik wilde de dag trein nemen en ik had gelezen en nagevraagd dat reserveren in het laagseizoen niet nodig is. Dus ik moest op het station nog een kaartje kopen. Het dichtstbijzijnde station was 3 uur met de bus, dus 's ochtends om  06.00 ging ik het hostel uit en ik was mooi op tijd om mn treinkaartje te kopen, dan 8 uur in de trein en dan zou ik om 20.00 aankomen in Bangkok. Ik had er helemaal zin in want ik vind reizen per trein in het buitenland super leuk. Ik zat net 10 min in de mini van, geïnstalleerd voor de rit naar het treinstation, en toen werden er 2 dozen met in totaal 12 cola flessen vol met spinnen pal naast mij neergezet! Er zaten in de dozen en flessen allemaal gaatjes voor zuurstof dus ik was natuurlijk als de dood dat die spinnen door zo'n gaatje zouden ontsnappen! Je hoorde ook de hele tijd hun pootjes tegen het plastic; het klonk als regen op een tentdoek. Ik was erg blij dat ik uiteindelijk uit kon stappen en bij het station was! Maar die pret duurde niet voor lang want helaas, de trein was al helemaal volgeboekt! Er was nog wel wat plek in de trein van 20.40 die avond (alle 5 treinen daarvoor waren ook volgeboekt). Reden: het was een vrijdag en heel veel mensen reisden af naar Bangkok naar het koninklijk paleis ivm het overlijden van de koning. De dag erna, zaterdag was er ook de hele dag een grote ceremonie/activiteiten bij het koninklijk paleis. Dat werden 11 lange uren wachten / jezelf vermaken maar uiteindelijk vertrok ik dan naar Bangkok! De trein zat vol met mensen in het zwart gekleed, ook die dag op het station en in Bangkok natuurlijk. Wel een beetje apart om dat zo te zien, het is een beetje vergelijkbaar met Koningsdag in NL waar iedereen oranje is, maar hier dan zwart. Duizenden zwart gekleedde mensen om je heen. In Bangkok was het die zaterdag een gekkenhuis qua drukte en iedereen in het zwart en mensen houden foto's omhoog van de koning. Overal op straat kon je foto's kopen van de koning, kettingen met afbeeldingen van hem en ga zo maar door. Aan het einde van  de dag (deels door amper slapen in de nacht ervoor met de treinrit) was ik helemaal murf.  Ik ga er verder niet dieper op in, mijn mening over dit hele gebeuren, aangezien je maar in 1 richting een mening mag hebben en uiten over koning.

Bangkok vind ik verder niet een geweldige stad, het was een hele ervaring om alles mee te maken omtrent de koning en dat gaf ook veel inzicht in de Thaisee cultuur, maar na 1 dag had ik er genoeg van en ben ik verder gereisd naar Kanchanaburi. Kanchanaburi is vooral bekend om  de Death Railway, of in NL beter bekend als de Burma spoorlijn. Tijdens de 2e wereldoorlog was onder andere Thailand, Burma, Maleisie en Singapore bezet door de Japanners en deze wilden een krankzinnige spoorlijn bouwen van meer dan 400 km door de jungle en bergen om goederen goed en en veilig te kunnen vervoeren voor handel. Oorlogs gevangene, met name Nederlanders, Australiërs,  Britten en Burmezen moesten onder onmenselijke omstandigheden deze spoorlijn aanleggen. Onmenselijke omstandigheden vertaald zich naar 18 uur per dag werken, geslagen en gemarteld worden, 2 maaltijden per dag (droge rijst met een beetje gedroogde groenten) en in een moordende hitte en felle zon werken. Meer dan 100.000 mensen zijn gestorven tijdens de bouw van deze spoorlijn. Een gedeelte van deze spoorlijn is nog intakt en wordt nog gebruikt, maar het grootste gedeelte is verwoest en op een aantal plekken zijn er monumenten en war memorial museums ed geplaatst. Ik ben 1 dag naar zo'n war memorial museum geweest wat erg indrukwekkend was omdat je er filmbeelden en echte foto's van die tijd ziet, maar ook gevonden voorwerpen van overleden soldaten/ gevangenen. Zo zag ik bijvoorbeeld een leren portemonnee waar een zwart wit foto van een stelletje in zat en een briefje wat door zn vriendin was geschreven: 'lots of good luck and hope, love... (naam)'. En dan te bedenken dat deze persoon zo is geëindigd. Dit zijn natuurlijk de cliché voorbeelden, maar als je hier echt zo bent en alles van zo dichtbij ziet grijpt het je aan. Ik heb ook door de Helfire Pass gelopen, dat is het bekende stuk van de spoorlijn wat is afgebroken en nu een plek ter nagedachtenis is. Hier moesten rotsen van 8 meter hoog met een hamer en beitel uitgehakt worden voor de spoorlijn. Onbevattelijk als je daar rondloopt. Daarna heb ik nog een treinrit gemaakt van Nam Tok naar Kanchanaburi over de Death Railway en de bekende bridge over the river Kwai wat dus nog gebruikt wordt. Het landschap is prachtig maar laat ook zien dat het pure waanzin is om hier zo'n spoorlijn zonder techniek (machines) aan te leggen. Deze dag heeft een diepe indruk op me gemaakt.

Mijn 2.5 dag in Kanchanaburi bestond niet alleen uit indrukken over de oorlog verwerken; in de trein van Bangkok naar Kanchanaburi heb ik 5 andere backpackers leren kennen (waarvan 3 ook in mijn guesthouse verbleven), we hebben veel tijd met elkaar doorgebracht; gezellig gegeten, drankjes gedaan, een dagtrip naar de Erawan watervallen, naar night markets gegaan etc. Heel erg leuk om ook een paar dagen met dezelfde mensen op te trekken!

Na Kanchanaburi ben ik naar Ayutthaya gereisd, dit is de voormalige hoofdstad van Thailand. Het is nu vooral een historische culturele plek waar veel overblijfselen van tempels en boeddha's te zien zijn uit het voormalig koninkrijk. Ik had een paar plekken uitgepikt die ik wilde zien (er zijn zoveel tempels en historische plekken dat je er wel een paar dagen mee kunt vullen als je alles wilt zien) maar na een paar tempels en boeddha's had ik ook een goede indruk :). Het zag er in die tijd (tussen 1400 en 1750) vast heel bijzonder uit; grote mooie tempel complexen (bijna kleine wijken) in de jungle omgeven met groen. Toen ik er door heen liep stelde me ik dat zo voor en dan realiseer je je wat een andere tijd dat is geweest.

Nu ben ik op mijn laatste bestemming, Mae Sot, maar dat is meer een uitval basis voor morgen: dan ga ik de grens over naar Myanmar! Ik ben vannacht met de bus (inclusief massagestoel! ) naar Mae Sot gereisd. Ik stond hier vannochtend om 05.00 op het busstation (net buiten het dorp) en had geen accommodatie geboekt (ik was redelijk spontaan op een eerdere bus gestapt dan gepland). Dus dat was nog een uitdaging omi in het donker op dat tijdstip iets te vinden en mensen spreken hier echt amper Engels.  Het ging niet echt de goede kant op, om een lang verhaal kort te maken: ineens stond er een man in traditionele klederdracht uit Myanmar naast me die wel Engels kon en een beetje Thai! Dus met zijn hulp ben ik in een tuk tuk naar een guesthouse gebracht en die had nog wat vrij én er was iemand om in te checken op dat tijdstip. Nu lijkt dat niet bijzonder (inchecken om 05.30) maar als je dit dorp ziet snap je direct waarom dat wel zo is ;). Ik zit nu helemaal tevreden op mn eigen veranda met uitzicht op een mooie tuin. Vandaag even een rustdag en dan morgen iets waar ik al heel lang naar uitkijk omdat het me zo bijzonder lijkt: lopend de grens over naar Myanmar!

Heel veel liefs,
Ellen